Anansi en zijn watervriendin.

Klik hier voor mijn commentaar.

Anansi, de waterspin,  had een watervriendinnetje. Het was een watramama (watergeest). Zij maakte vaak lekkere hapjes voor de spin. Anansi deelde daarvan nooit iets met de andere dieren.

Op een keer werd Anansi uitgenodigd voor een groot eetfeest op de bodem van de rivier. Alle dieren van het bos waren uitgenodigd door de fee. De ene na de andere gast liet zich in het water plonzen en zakte naar de bodem.

Anansi was echter te licht en bleef drijven hoe hij ook spartelde en sprong. Een vriend gaf hem de raad: “Trek een oude jas aan en doe een steen in iedere zak.” Dat deed Anansi en snel daalde hij naar de bodem.

Haastig schoof hij aan tafel bij de wachtende gasten. Juist toen hij de eerste hap wilde nemen, riep de fee (watramama): “Anansi, wat zie jij er gek uit met die oude jas! Zo kun je toch niet aan tafel gaan op mijn feest. Doe uit die jas.” “Ik ben verkouden,” sputterde Anansi. Maar de fee stond erop, dat hij de jas zou uitdoen.

Anansi moest nu wel. Met een vaartje schoot de spin naar boven. En zo liep hij de maaltijd mis en aten de andere dieren hun buikje vol.