Anansi en zijn watervriendin.
Klik hier voor mijn commentaar.
Anansi, de
waterspin, had een watervriendinnetje. Het was
een watramama (watergeest). Zij maakte vaak lekkere hapjes voor de spin. Anansi
deelde daarvan nooit iets met de andere dieren.
Op een keer
werd Anansi uitgenodigd voor een groot eetfeest op de bodem van de rivier. Alle
dieren van het bos waren uitgenodigd door de fee. De ene na de andere gast liet
zich in het water plonzen en zakte naar de bodem.
Anansi was
echter te licht en bleef drijven hoe hij ook spartelde en sprong. Een vriend
gaf hem de raad: “Trek een oude jas aan en doe een steen in iedere zak.” Dat deed
Anansi en snel daalde hij naar de bodem.
Haastig
schoof hij aan tafel bij de wachtende gasten. Juist toen hij de eerste hap
wilde nemen, riep de fee (watramama): “Anansi, wat zie jij er gek uit met die
oude jas! Zo kun je toch niet aan tafel gaan op mijn feest. Doe uit die jas.”
“Ik ben verkouden,” sputterde Anansi. Maar de fee stond erop, dat hij de jas
zou uitdoen.
Anansi moest
nu wel. Met een vaartje schoot de spin naar boven. En zo liep hij de maaltijd
mis en aten de andere dieren hun buikje vol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten