Een beetje lui. (Turkse
variant, 19e eeuw!)
Ze zeggen dat de Hodja op een gegeven moment een kalf bezat.
De ene dag gaf zijn vrouw het kalf water en eten; de andere dag was het de
beurt van de Hodja (een geestelijk voorganger): ieder om de beurt.
Op een dag, toen het de beurt van de vrouw van de Hodja was
om het kalf te voederen, was er tegelijkertijd een bruiloft (1) precies tegenover waar zij woonden. De buren
hadden haar uitgenodigd te komen.
“Hoe gaan we dit doen?” zei ze tegen haar man.
“We gaan,” antwoordde die, “een overeenkomst met elkaar aan.
Wie van ons beiden als eerst iets zegt, zal het kalf te eten en drinken geven.”
(2)
“Akkoord,” antwoordde de vrouw.
Na dit met elkaar afgesproken te hebben, ging de hodja naar
huis, en zijn vrouw ging naar de bruiloft bij de buren.
Nu was het geval dat er op die dag een groep Zigeuners (3) neerstreek in de omgeving, net buiten het dorp. De
vrouwen verspreidden zich in de straten van het dorp, naar alle kanten kijkend
op zoek naar buit. Eén van hen ging toevallig het huis van de hodja binnen.
Daar heerste een absolute stilte. Aangekomen in de vrouwenvertrekken (harem)
zag ze de hodja daar zitten, die met geen woord liet blijken dat hij haar
aanwezigheid had opgemerkt. Ze sloop door het huis, en pakte alles naar haar
gading en vulde daarmee haar plunjezak.
De hodja hield zich nog steeds van de
stomme (4). Zij aarzelde niet lang pakte hem
zijn kalotje (keppeltje?) en tulband (5) van het
hoofd en nog steeds zei hij niets!
“Als ik iets zeg,” zei hij bij zichzelf, “moet ik het kalf
te drinken en eten geven.” Hij nam dan ook geen enkele notie van het doen en
laten van de zigeunerin die daarvan gebruik maakte door ervandoor te gaan en te
ontsnappen.
In het huis van de het pas getrouwde stel werd net de
maaltijd geserveerd (6).
De vrouw van de hodja
nam in een schotel wat te eten voor de hodja mee. Toen zij haar huis
binnenkwam, merkte ze meteen dat het huis helemaal was leeg geroofd, zelfs was van
het hoofd van haar man het kalotje en de tulband gestolen. En zij verbrak dan
ook het stilzwijgen en zei:
“Hodja, wat is hier toch gebeurd? Waar zijn al onze spullen gebleven?”
“Jij bent de eerste die wat zegt,” riep Nasreddin (7), de hodja, haar opgewonden toe. Jij moet dan ook
vandaag het kalf te drinken en eten geven!”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten