maandag 21 augustus 2017

Lala Foufouya oftewel  Lala Grenoe (1).
(Uit:  De mooiste Marokkaanse volksverhalen, 2016, uitgeverij Edisoft , redactie: Yasri Shakir,
tekeningen: Eshshwie Mohamed Hafy Mokhtar.)

Klik hier voor de originele tekst.

Dit is het begin van een serie van zeven delen Lala Foufouya.

Mohamed Al-Aroesie wilde gaan trouwen. Daarom vroeg hij zijn moeder om hem een bruid te zoeken. En hij maakte haar duidelijk  dat hij zich een  categorie vrouwen  wenste die niets van de wereld afwist. Zij zou heel haar leven lang in huis blijven zonder het ooit te verlaten en niet te lang voor het raam staan, of vriendinnen of buren bezoeken, en niemand mocht haar zien, en bij voorkeur kon zij niet lezen of schrijven. Hij wilde dat zij gehoorzaam luisterde naar wat hij zei en zijn opdrachten zonder tegenspreken of ruzie uitvoerde. Zijn moeder was heel erg verbaasd over wat haar zoon haar vertelde en zei hem: “Maar zoon lief, zo’n vrouw  is gek,  kan het leven niet aan,  is onwetend, ze deugt nergens voor,  haar manier van leven  is niet op orde tenzij onder gekken en idioten. Het leven vereist ervaring en niet gebrek daaraan. Het is goed dat je toekomstige echtgenote kan lezen en schrijven. Wat de vrouw betreft die jij je wenst: die is nergens goed voor en zij brengt je moeilijkheden en ongeluk”. Maar hij liet zich niet op andere gedachten of inzichten brengen, maar zette de hakken in het zand, werd kwaad en vroeg haar om in te stemmen met de keuze van de  bruid die hem beviel.

Toen dit voorviel, was de moeder al oud en was haar echtgenoot allang geleden gestorven. Zij schoof het huwelijk van haar zoon steeds maar weer voor zich uit. Maar zij kende niet zijn koppigheid en nog minder zijn naïviteit. Alles bij elkaar genomen besloot zij uiteindelijk om aan de eis van haar zoon tegemoet te komen en zijn wensen in te willigen. En de wanhopige moeder ging op zoek naar zo’n vrouw, die in alle opzichten voldeed aan de eisen die haar zoon aan haar stelde, tot zij er eentje vond en haar naam was  Foufouya[1]. En inderdaad, zij was gek, en toen zij Mohamed hierover op de hoogte bracht, verheugde hij zich en juichte hierover buitenzinnig: “Het maakt niet uit dat zij gek is, zolang ze maar in huis blijft haar hele leven lang en geen mensen binnenlaat, en de mensen haar niet zien.

Mohamed Aroesie trouwde Lala Foufouya[2] en zij leefde met zijn moeder onder een dak, maar ze was een bezoeking voor de moeder . De moeder maakte met de echtgenote van haar zoon veel ruzie Vaak was zij in de weer om goed te maken wat Lala Foufouya fout had gedaan als resultaat van haar onwetendheid. Zij wist bijna niets van het huishouden en nog minder van het leven. Dit alles hield de moeder voor haar zoon verborgen. Zij probeerde Lala Foufouya te begeleiden en haar iets te leren en haar aan het verstand te brengen wat nodig is om het huis op orde te houden. Was de moeder niet thuis en begeleidde ze Lala Foufouya niet bij alles wat ze moest doen, dan viel dat Mohamed  Aroesie wel op en voelde hij de neergang in het huiselijk geluk dat zijn moeder hem altijd had geboden, zonder er iets aan te doen.

De dagen verstreken en de moeder voelde de komst van de engelen des doods dichterbij komen, en zij riep haar zoon bij zich en zei hem:  “Mijn zoon,  ik voel de nabijheid van mijn dood en wil je  nog een laatste raad meegeven: Beste Mohamed jij bent met een gekke vrouw getrouwd, zij weet niets van het leven precies zoals jij je het hebt gewenst. Zij is niet geschikt voor dit leven, en dit loopt nog eens op niets anders uit dan verdriet. Je hebt mij gevraagd om haar in de gaten te houden, om over haar te waken, om voor haar te zorgen, want zij is gek. Zij moest wel gek zijn!” Daarop blies de moeder haar laatste adem uit.

En de dagen verstreken. Mohamed was niet overtuigd en schatte niet op waarde de woorden van zijn moeder. Hij geloofde er niet echt in, omdat hij gelukkig was met zijn echtgenote. Maar op een dag kwamen er verschillende gasten bij hem op bezoek, vrouwen van zijn familie en hun aangetrouwden. Voordat de gasten arriveerden, riep hij haar bij zich en zei: “Er zullen in de late namiddag enige gasten komen, dochters van mijn oom en tante en hun aangetrouwden . Ik draag je op dat je je zó kleedt dat ze zien dat je je er niet voor hebt gekleed. Jij moet ze thee voorzetten, maar geen zoetigheid. En ik waarschuw je dat ze je gezicht niet mogen zien door je gezicht en je hoofd te bedekken. En ik wil niet dat iemand je haren kan zien: je moet je hoofd helemaal bedekken”. Zij wilde doen wat hij zei en zich kleden volgens zijn aanwijzingen en zijn bevelen opvolgen.

De gasten kwamen en gingen zitten om uit te rusten, en ze waren nog maar nauwelijks gearriveerd, toen Lala Foufouya binnenkwam.  En ze had al haar kleren uitgedaan en ze boven op haar hoofd gelegd en haar hele lichaam was nog ongekleed, bloot. De gasten waren hoogst verbaasd , en waren verlegen met de situatie. Mohamed schreeuwde en duwde haar weg, zei  dat hij spijt had haar in huis te hebben genomen en gebruikte geweld tegen haar. Maar zij antwoordde hem in al haar naïviteit, dat zij goed naar wat hij zei had geluisterd, en legde hem uit dat zij al haar kleren op haar hoofd had gelegd zoals hij haar had gezegd. Zó  was zij het middelpunt van een beschamend schandaal, en zijn familie en aangetrouwden lachten hen uit.

Wordt vervolgd, klik hier voor deel 2: schermutselingen.



[1] Het is duidelijk dat deze naam is gegeven aan de gekke vrouw na het schitterende gesprek over “de wol op het vuur “(?). Dus werd haar naam eerst aan de vrouw in het verhaal gegeven en daarna pas tot titel van het verhaal gemaakt.
[2] Lala Foufouya: mevrouw Foufouya.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten