Humorale Theorie
In de afgelopen maand heb ik afgemaakt, wat al een tijdje
onafgemaakt ligt op mijn plank projectjes die afgehandeld moeten worden. Ik heb
in het stuk over de Ezel een stuk opgenomen over de rol van de ezel in het antieke Egypte. Dat was hard
nodig, omdat de rol van ezel in het antieke Egypte een voorbode is voor de
status, die hij later zal krijgen toebedeeld: die van (tegendraads) lastdier.
Ik ben vooral bezig geweest met aanvullende informatie over
de Humorale Theorie. Er is een stuk opgenomen van Cicero over een droom die een kind van Scipio
Africanus, ook Scipio geheten, heeft over zijn toekomst, waarbij hij vanaf de
negende sfeer neerkijkt op een bol, de aarde. Verder is er een illustratie aan
de Humorale Theorie toegevoegd van hoe een analyse in deze theorie eruit zag.
Niet om hem belachelijk te maken, maar om te laten hoe men dacht. Het is een
vertaald citaat uit Ibn Khaloun waarbij ook blijkt dat de westerse manier van vertalen van het woord uitgaat,
niet van begrip van de tekst. Daardoor heeft men de wiskundige inslag van het
stuk gemist en lijkt het als men zich er niet van bewust was dat de Humorale
Theorie op de achtergrond speelt bij de interpretatie van ziekteverschijnselen.
En ik heb tekeningen van de veelhoeken van Plato toegevoegd,
omdat dit verduidelijkt, hoe ik van de allereerste tekening en de tabel, ertoe
ben overgegaan om een verbeelding in de vorm van bollen en vierkanten te maken
bij de Humorale Theorie. Steeds meer blijkt, volgens mij, dat mijn reconstructie
klopt. Daarmee wordt het ook steeds meer een oefening in het langs andere
lijnen beredeneren hoe de wereld volgens toenmalige (wetenschappelijke en
antropologische ) opvattingen in elkaar zat.
Ik denk dat het goed is deze teksten te publiceren en te
schrijven om aan de banaliteit van het leven te kunnen ontsnappen. Huidige
literatuur hamert ons in dat de realiteit super-interessant is. Ik vind een
oefening om op eigen verantwoordelijkheid bij tijd en wijle aan de
werkelijkheid te ontsnappen van groter belang. Het kost alleen iets meer moeite
dan het oplepelen van de banale realiteit. Maar misschien heb ik de
werkelijkheid te licht gemaakt en zou er iets meer zwaarwichtige ernst aan moeten
worden toegevoegd.
Dat doen we op het eind van het jaar met een volgende
aflevering van een Nasreddin verhaal, zoals Idries Shah het ons heeft
overgeleverd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten